به جرات می تونم بگم بعد از حمله به تایتان دومین مقامو به خودش اختصاص می ده. ترس، جذابیت شخصیت ها، معماهای حل نشده، ناامیدی محض و در کنارش روشن شدن نور امید در اوج تاریکی، همه اینا در کنار یه داستان پردازی و شخصیت پردازی عالی، حاصلش شده یه انیمه زیبا. فعلا فقط فصل اولش اومده و رگه هایی از تقلید از حمله به تایتان و دفترچه مرگ رو داره. مثلا آهنگ تیتراژ ابتداییش از لحاظ معنایی شبیه آهنگ تیتراژ ابتدایی فصل اول حمله به تایتانه. و همین طور وجود دیوار در اطراف یتیم خونه.
شخصیت نورمن به حدی باهوشه که شما رو ناخوداگاه یاد شخصیت "ال" دفترچه مرگ میندازه. که البته هیچ ایرادی نداره. ال به حدی دوست داشتنی بود که هر قدر ازش ببینم برام کمه. ولی اعاراف می کنم نورمن خیلی دوست داشتنی تره. اصلا انگار اون چهره نقاشی شده مهربونی رو بهت القا می کنه.
ایراد بزرگ انیمه که بدجوری تو ذوق میزنه، حذف مرگ های ناگهانیه. مسلما اگه مثل ایساما هاجیمه نویسنده attack on titanگاهی جرات به خرج می داد و یکی دو نفرو به کام مرگ میفرستاد جذاب تر هم میشد اما واقعا کی دلش میاد بچه هایی به این نازی رو بکشه؟
فصل دوم انیمه سال دیگه میاد و شخصا نمی تونم منتظر بمونم که منتشر بشه برای همین می خوام مانگا شو بخونم. ۱۵۰چپترش اومده و گویا داره به پایانش نزدیک میشه.
موسیقی متن فیلم عالی و به یاد ماندنیه. یه نکته دیگه که تو کل قسمت ها به چشم میاد لباس سفید و همسان بچه هاست. این لباس سفید ناخواسته یه خسی به شما میده که خوب نیست. خودمم نمی دونم چرا. شاید نشان از غم پنهان انیمه باشه. به خصوص اونجایی که یکی از بچه ها دلیلش برای رفتن از یتیم خونه رو پوشیدن لباسای رنگی می دونه.
***
متن بالا رو وقتی نوشتم که انیمه رو دیدم. حتی انقدر ذهنمو درگیر کرد که دوباره قسمت های دوست داشتنی شو دیدم و لذتشو هم بردم.
متن الانو دارم وقتی می نویسم که مانگا(کمیک یا کتاب مصور) ش رو هم خوندم. ۱۵۱ چپترش اومده و هنوز ادامه داره اما گویا داره کم کم به پایانش می رسه. سال ۲۰۱۷ پرفروش ترین مانگای سال در ژاپن شده. و هنوز هم می گم بعد از حمله به تایتان در رتبه دوم قرار می گیره. نمی تونم طراحی بی نظیر، داستان پردازی عالی و انرژی مثبت فوق العاده شخصیت " اِ ما" رو نادیده بگیرم اما هنوزم در حدی نیست که جایگاه اول رو به خودش اختصاص بده.
اما شدیدا دوست دارم کتابشو تو کتابخونه م داشته باشم تا هر وقت خواستم بخونمش. و یا حتی کادوش بدم. و برای برادر جان بخونمش.
نویسنده و طراح کلی خلاقیت و اتفاقات غافلگیرکننده بین داستان برامون گذاشتن که با شخصیت ها همراه بشیم و لذت شو ببریم.
واقعا موندم چرا این کتابا تو ایران چاپ نمیشن!
درباره این سایت