اگر قصد دارید عذر کسی را بخواهید به هر دلیلی، از ماه قبل به او اطلاع دهید تا حساب کار خودش را بداند و به فکر کار بعدی یا هر خاکی که می تواند به سر بگیرد، بیفتد. این کار حتی با داشتن تبعات احتمالی بعدی با اخلاقیات همسان تر است.
پی نوشت: برای بار دوم بیکار شدم. به همین راحتی و خوشمزگی.
کارفرما از دید من خدا ندارد، فقط پول را می بیند نه آدم را. آدم ها و احساساتشان را ببینیم. کارفرمای با خدایی باشیم.
میلاد امام زمان مبارک.
امام زمان دیروز یکی از بنده هایی حالم را گرفت که خیلی سنگ تان را به سینه می زد. من از این جور آدم ها بدم می آید. دوست دارم حالشان را بگیرید. شما هم دوست شان ندارید؟
ولی این حرف ها همه در حد حرف هستند. زندگی ادامه دارد. او کارش را پیش می برد و چه بسا رونق هم بگیرد. من هم چند روز بعد فراموش می کنم و مدتی بعدترش کار پیدا می کنم و فقط یک خاطره بد یادم می ماند. خاصیت زندگی این است. ج و کردن ها و نفرین ها و ناسزاهامان به جایی نمی رسد. روزگار قواعد خودش را دارد. نیروی ماورایی هم قرار نیست کاری از پیش ببرد. اگر آنقدر قوی بودی که همان لحظه حقت را بگیری و خالی شوی، بردی وگرنه همیشه یک حس بد قربانی شدن در درونت گاه و بی گاه خودش را نشان می دهد.
این همان زندگی واقعی است که با آن درگیریم. چیزی کاملا خلاف آن چه یادمان داده اند.
درباره این سایت